آنژین پایدار به درد قفسه سینه یا ناراحتی‌هایی گفته می‌شود که اغلب با فعالیت شدید و یا استرس عاطفی رخ میدهد. آنژین قلبی، ناشی از جریان خون ضعیف از طریق رگ‌های خونی در قلب است. این عارضه معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که یک یا چند شریان قلب دچار تنگی یا انسداد گردد، این حالت ایسکمی نیز نامیده می‌شود.
آنژین معمولاً باعث فشار ناراحت‌کننده، احساس پری، فشردگی یا درد در مرکز قفسه سینه شما می‌شود. همچنین ممکن است درد و ناراحتی را در گردن، چانه، شانه، پشت و یا بازوها احساس کنید. (بسیاری از انواع ناراحتی قفسه سینه، مانند سوزش سر دل، عفونت ریه و یا التهاب، به آنژین قلبی مربوط نمی‌شود). آنژین پایدار، وضعیت حاد کمتری از آنژین ناپایدار دارد، اما می‌تواند بسیار دردناک و ناراحت‌کننده باشد.
چه زمانی آنژین قلبی رخ میدهد؟
آنژین اغلب زمانی رخ میدهد که ماهیچه‌های قلب نیاز به خون بیشتر از حد معمول دارند (برای مثال، در زمان فعالیت بدنی و یا بروز احساسات شدید). هنگامی‌که تقاضا برای اکسیژن کم است (مانند زمانی که شما نشسته‌اید)، شریان‌های تنگ می‌تواند به‌اندازه کافی اجازه عبور جریان خون تا مقصد قلب را بدهد، اما با اعمال فیزیکی شدید مانند بالا رفتن از یک تپه یا پله‌ها، قلب مجبور است شدیدتر کار کند و درنتیجه نیاز به اکسیژن بیشتری دارد.
عوامل احتمالی آنژین پایدار
- استرس عاطفی: مدیریت استرس را فرابگیرید.
- قرار گرفتن در معرض هوای بسیار سرد و یا بسیار گرم: بیاموزید که چگونه آب‌وهوای سرد و گرم بر عملکرد قلب شما تأثیر می‌گذارد.
- وعده‌های غذایی سنگین.
- سیگار کشیدن: در مورد ترک سیگار اطلاعات بیشتری کسب کنید. تصلب شرایین (تجمع مواد چرب در شریان‌ها) ، بیماری‌های عروق کرونری قلب که نهایتاً منجر به حمله قلبی می‌شود، از جمله موارد تاثیر سیگار بر قلب می باشد .
علائم و نشانه‌ها آنژین پایدار
علائم آنژین پایدار معمولا قابل پیش‌بینی هستند. این به این معناست که مقدار ثابتی از ورزش و یا فعالیت ممکن است باعث بروز آنژین شود. آنژین شما باید بهبود یابد یا برطرف شود هنگام توقف و یا کاهش سرعت ورزش.
علامت شایع آنژین، درد قفسه سینه است که در پشت استخوان سینه یا کمی به سمت چپ آن، رخ میدهد. درد ناشی از آنژین پایدار معمولا به‌آرامی شروع می‌شود و چند دقیقه قبل از برطرف شدن، به اوج خود می‌رسد.
درد قفسه سینه معمولا شبیه احساس تنگی، فشار سنگین، فشردن، یا احساس خرد شدن سینه است، و ممکن است به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد، مانند:
- بازو (غالباً بازوی چپ)
- کمر
- فک
- گردن
- شانه
برخی از افراد احساس این درد را به نفخ یا سوءهاضمه تشبیه می‌کنند.
علائم کمتر شایع آنژین ممکن است شامل:
درد ناشی از آنژین پایدار:
- اغلب بعد از فعالیت یا استرس بروز می‌کند.
- به‌طور متوسط 1 تا 15 دقیقه طول می‌کشد.
- با استراحت یا مصرف دارویی به نام نیتروگلیسرین تسکین می‌یابد.
- حملات آنژین می‌تواند در هر موقعی از روز رخ دهد؛ اما در اکثر موارد، بین 6 صبح تا ظهر رخ میدهد.
تست‌ها و آزمایشات
پزشک ضمن بررسی وضعیت شما، فشارخونتان را چک می‌کند. آزمایش‌هایی که پزشک ممکن است برای شما تجویز کند، عبارت‌اند از:
- آنژیوگرافی
- پروفایل کلسترول خون
- نوار قلب
- تست ورزش (تست فشار و یا آزمون تردمیل)
- تست استرس قلب (تست تالیوم، اسکن هسته‌ای قلب)
- اکوکاردیوگرافی
- سی‌تی‌اسکن قلب
راه و روش‌های درمان
درمان آنژین می‌تواند شامل:
- تغییر در شیوه زندگی
- مصرف دارو
- روش‌هایی مانند آنژیوگرافی عروق کرونر با قرار دادن استنت
- جراحی بای‌پس عروق کرونر
اگر مبتلا به آنژین قلبی باشید، پزشک با همراهی شما یک برنامه درمان روزانه را تهیه خواهد کرد. در این برنامه باید موارد زیر گنجانده شود:
- مصرف منظم داروهایی که برای جلوگیری از آنژین باید مصرف کنید.
- فعالیت‌هایی که می‌توانید انجام دهید و کارهایی که باید از آن اجتناب کنید.
- داروهایی که باید هنگام بروز درد آنژین مصرف کنید.
- علائمی که به معنای بدتر شدن آنژین است.
- زمانی که باید با پزشک خود تماس بگیرید و یا از اورژانس، کمک بخواهید.
آنژین پایدار اغلب با مصرف دارو بهبود می‌یابد.
داروهای آنژین قلبی
ممکن است برای درمان فشارخون، دیابت و یا کلسترول بالا، نیاز به مصرف یک یا چند نوع دارو داشته باشید. از دستورات پزشک برای جلوگیری از بدتر شدن آنژین خود، به‌دقت پیروی کنید.
قرص قلب نیتروگلیسیرین یا اسپری ممکن است برای پیشگیری از درد قفسه سینه تجویز گردد. داروهای ضد انعقاد مانند آسپرین و کلوپیدوگرل (Plavix)، تیکاگرلور (Brilinta) و یا پراسوگرل (Effient) می‌تواند به جلوگیری از تشکیل لخته خون در شریان‌ها کمک کند و خطر حمله قلبی را کاهش دهد. از پزشک خود در خصوص لزوم مصرف این داروها سؤال کنید.
شما ممکن است نیاز به داروهای بیشتر برای جلوگیری از تکرار آنژین خود داشته باشید. این داروها شامل:
- مهارکننده‌های ACE برای کاهش فشارخون و محافظت از قلب.
- مسدودکننده‌های بتا برای کاهش ضربان قلب، فشارخون و اکسیژن مصرفی قلب.
- مسدودکننده‌های کانال‌های کلسیمی برای استراحت شریان‌ها، کاهش فشارخون و کاهش فشار بر روی قلب.
- نیترات‌ها برای کمک به جلوگیری از آنژین.
- رانولازین (Ranexa) برای درمان آنژین قلبی مزمن.
هرگز مصرف هرکدام از این داروها را خودسرانه متوقف نکنید. همیشه ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. توقف این داروها به‌طور ناگهانی می‌تواند آنژین شما را بدتر کند، یا منجر به حمله قلبی گردد. این امر به‌ویژه برای داروهای ضد انعقاد (آسپرین، کلوپیدوگرل، تیکاگرلور و پراسوگرل) صادق است.
پزشک ممکن است برنامه‌های توان‌بخشی قلب را برای کمک به بهبود سلامتی قلب شما توصیه کند.
درمان آنژین با عمل جراحی
برای برخی از افراد، کنترل آنژین با دارو امکان‌پذیر است و به عمل جراحی نیاز نخواهد بود؛ اما برای سایر افراد، روشی به نام آنژیوپلاستی و استنت گذاری برای باز کردن شریان تنگ و یا مسدود شده‌ای که خون را به قلب می‌رساند، موردنیاز است.
انسدادی که با آنژیوپلاستی قابل‌درمان نباشد، ممکن است نیاز به عمل بای‌پس قلب داشته باشد تا مسیر جریان خون در شریان‌های خونی تنگ و یا مسدود شده، دوباره باز شود.
چه زمانی باید به یک مرکز پزشکی تخصصی مراجعه کرد؟
در صورت احساس درد یا فشار در قفسه سینه که موردی جدید و بی‌مقدمه باشد، بلافاصله از مرکز فوریت‌های پزشکی کمک بخواهید. اگر قبلاً تجربه آنژین داشته‌اید، با پزشک خود تماس بگیرید.
با 115 تماس بگیرید، اگر درد قلبی شما:
- 5 دقیقه بعد از استعمال نیتروگلیسیرین بهتر نشود.
- پس از سه دوز نیتروگلیسیرین برطرف نگردد.
- در حال بدتر شدن باشد.
- بعد از تسکین اولیه با نیتروگلیسیرین، درد سینه مجدداً باز‌گردد.
با پزشک خود تماس بگیرید اگر:
- اغلب اوقات دارای علائم آنژین هستید.
- در حالت نشسته دارای علائم آنژین هستید (آنژین حالت استراحت).
- اغلب اوقات احساس خستگی می‌کنید.
- احساس ضعف و یا سرگیجه دارید.
- ضربان قلب شما بسیار آرام است (کمتر از 60 ضربه در دقیقه) و یا بسیار سریع است (بیش از 120 ضربه در دقیقه) و یا نامنظم است.
- برای مصرف داروهای قلب خود با مشکل مواجه هستید.
- هرگونه علائم غیرمعمول دیگری دارید.
در این موارد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید، چنانچه دچار بیهوشی شوید، جان خود را از دست خواهید داد.
پیشگیری
شما می‌توانید برخی از عوامل خطرساز بیماری قلبی را تغییر دهید، اما نمی‌توانید تمام این عوامل را تغییر دهید. تغییر عوامل خطر قابل کنترل، به شما کمک خواهد کرد که زندگی سالمی را تجربه کنید.
