داروهایی که برای بیماران قلبی تجویز می‌شوند انواع مختلفی دارند. هر کدام از این داروها دارای اهداف متفاوتی هستند، که به نحوه تأثیر بیماری قلبی بر قلب بیمار بستگی دارند. شناخت داروهای تجویز شده، پیروی از دستور مصرف داروها، و داشتن توانایی تشخیص عوارض جانبی احتمالی آن‌ها، هم برای خود بیماران قلبی و هم برای کسانی که از آن‌ها مراقبت می‌کنند، ضروری است.
قرص و داروهای تجویز شده برای بیماری‌های قلبی
معمول‌ترین داروی قلب عبارتند از:
بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)
آنژیوتانسین، هورمونی است که باعث تنگ یا کوچک شدن رگ‌های خونی می‌شود. در این حالت فشار خون شخص بالا می‌رود. با کاهش سطح آنژیوتانسین، رگ‌ها بزرگ‌تر (یا گشادتر) می‌شود. خون در رگ‌های بزرگ شده راحت‌تر جریان یافته و فشار خون پایین می‌آید. پزشکان برای مبتلایان به فشار خون بالا یا نارسایی قلبی، که در آن، خون به اندازه رفع نیاز به بدن پمپاژ نمی‌شود، یک بازدارنده ACE تجویز می‌کند. این داروها در مراقبت‌های بعد از حمله قلبی نیز نقشی حیاتی دارند. بنازپریل (لوتنسین)، رامیپریل (آلتاس) و کاتوپریل (کاپوتن) نمونه‌هایی از این داروها هستند.
بازدارنده‌های/مسدود کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین 2 (ARBها)
از ARB برای کاهش فشار خون در افراد مبتلا به نارسایی قلبی استفاده می‌شود. ARBها مقدار برخی مواد شیمیایی که باعث تنگ شدن رگ‌های خونی می‌شوند را، کاهش می‌دهند تا خون راحت‌تر در بدن جریان یابد. آن‌ها، همچنین مقدار برخی مواد شیمیایی که باعث تجمع نمک و مایعات در بدن می‌شوند را هم کاهش می‌دهند. پزشکان این داروها را برای بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب و فشار خون بالا تجویز می‌کنند. لوزارتان (کوزار) و والسارتان (دیووان) نمونه‌هایی از ARBها هستند. شواهد نشان داده‌اند که ARBها هم مثل بازدارنده‌های ACE، برای بهبودی بیماران پس از حمله قلبی بسیار مفید هستند.
بازدارنده آلدوسترون
اینسپرا (اپلرنون) و آلداکتون (اسپیرونولاکتون) و اپلرنون، داروهای مدر هستند که برای نگهداری سطح پتاسیم در بدن استفاده می‌شوند. این داروها می‌توانند در کاهش تورم و تجمع مایعات ناشی از نارسایی قلبی مؤثر باشند. مدرها باعث اخراج آب و نمک اضافی موجود در بافت‌ها و خون از طریق ادرار می‌شوند. این داروها می‌توانند علائم نارسایی قلبی را که با استفاده از درمان‌های دیگر همچنان باقی مانده‌اند، بهبود بخشند. آن‌ها با مسدود کردن گیرنده‌های ماده شیمیایی آلدوسترون در بدن، که باعث تجمع نمک و مایعات می‌شود، قلب را محافظت می‌کنند. این داروها برای درمان بیماران مبتلا به انواع شدید نارسایی قلبی استفاده می‌شوند.
داروهای ضدپلاکتی
داروهای ضدپلاکتی پس از بروز برخی مشکلات قلبی مثل یک حمله قلبی تجویز می‌شوند. پزشکان، همچنین از آن‌ها برای افرادی که در سرخرگ‌هایشان تجمع پلاک وجود دارد استفاده می‌کنند تا از دچار شدن آن‌ها به حمله قلبی جلوگیری کنند. افرادی که ضربان قلب نامنظمی دارند، مثل مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی نیز می‌توانند داروهای ضدپلاکتی مصرف کنند زیرا آن‌ها به شدت در معرض دچار شدن به لخته‌های خونی قرار دارند. آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس) و پراسوگرل (افینت) نمونه‌هایی از داروهای ضدپلاکتی هستند.
مسدودکننده‌های بتا
مسدودکننده‌ای بتا، طیف گسترده‌ای از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری عروق کرونری قلب هستند. اگرچه این داروها برخی اهداف و وظایف مشترک دارند، اما می‌توانند به طرق متفاوتی از آرتیمی‌های قلبی جلوگیری کنند. وظیفه اصلی مسدودکننده‌های بتا، هدف قرار دادن گیرنده‌های بتای قلب است. آن‌ها از بروز تأثیرات آدرنالین (اپینفرین) جلوگیری کرده و به این وسیله عملکرد قلب را بهبود می‌دهند. مسدودکننده‌های بتا می‌توانند با کنترل ضربان قلب از بالا رفتن سرعت ضربان آن جلوگیری کنند. آن‌ها به پیشگیری از حملات قلبی کمک کرده و همچنین از تکرار حملات قلبی جلوگیری می‌کنند. پزشکان مسدودکننده‌های بتا را برای درمان فشار خون بالا، نارسایی قلبی، درد قفسه سینه و آریتمی‌ها تجویز می‌کنند. متوپرولول (لوپرسور)، لابتالول (تراندات) و پروپرانولول (ایندرال) نمونه‌هایی از مسدود کننده‌های بتا هستند.
مسدودکننده‌های کانال کلسیم
مسدودکننده‌های کانال کلسیم می‌توانند با تأثیرگذاری بر عملکردها و بخش‌های مختلف بدن، به بهبود علائم عارضه یا عارضه‌هایی که شخص به آن دچار است کمک کنند. کلسیم چندین نوع تأثیر روی بدن دارد؛ برای مثال محرک انقباضات قلب است. با کاهش میزان این انقباضات که کلسیم محرک آن‌ها است، رگ‌های خونی شل می‌شوند و سپس فشار خون پایین می‌آید. پزشکان مسدود کننده‌های کانال کسیم را برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا، درد سینه و آریتمی‌های قلب تجویز می‌کنند. آملودیپین (نورواسک)، دیلتیازم (کاردیزم) و نیفدیپین (پروکاردیا) نمونه‌ای از این داروها هستند.
اگر سایر داروها نتوانند فشار خون را پایین بیاورند، از مسدودکننده‌های کانال کلسیم برای کنترل فشار خون بالا و درمان نارسایی قلب ناشی از آن استفاده می‌شود. همچنین، از انواع به‌خصوصی از مسدودکننده‌های کانال کلسیم برای انواع خاصی از نارسایی‌های قلبی استفاده می‌شود.
داروهای کاهش دهنده کلسترول
کلسترول، اعصاب را عایق می‌کند و همچنین به بدن کمک می‌کند تا سلول‌های جدید تولید کرده و هورمون بسازد. تجمع کلسترول در رگ‌های خونی باعث تشکیل پلاک و تنگ شدن این رگ‌ها می‌شود. پس از مدتی این پلاک شکسته شده و رگ‌های خونی را مسدود می‌کند، خصوصاً اگر اطراف محل شکستگی پلاک یک لخته خونی شکل بگیرد. موارد زیر نمونه‌هایی از داروهای کاهش دهنده کلسترول هستند. که البته، شواهد نشان داده برخی از این داروها خطر مرگ ناشی از بیماری عروق کرونر را نیز کاهش می‌دهند:
- استاتین‌ها: آتورواستاتین (لیپیتور)، پراواستاتین سدیم (پراواکول) و سیمواستاتین (زوکور)
- بایل اسید رزین‌ها: کلستیرامین (کوئستران)
- بازدارنده‌های جذب کسترول: ازتیمی (زتیا)
- مشتقات اسید فیبریک: فنوفیبرات (تریکور)
- اسید نیکوتین: نیاسین (نیاکور، نیکولار)
بعضی از افراد برای کلسترول بالا زمینه ژنتیکی دارند. این افراد برای کاهش احتمال ابتلایشان به تصلب شرایین، علاوه بر یک رژیم غذایی سالم‌تر به داروهایی مثل استاتین‌ها نیاز دارند.
داروهای دیژیتال
این داروها شدت انقباضات قلب را افزایش می‌دهند. افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر هم می‌توانند از این داروها استفاده کنند، هر چند که معمولاً آن‌ها برای انواع دیگر بیماری‌های قلب، مثل کاردیومیوپاتی، تجویز می‌شوند. قلب می‌تواند با پمپاژ شدیدتر، در هر ضربان مقدار بیشتری از خون را به بدن برساند. داروهای دیژیتال برای درمان بیمارانی تجویز می‌شود که بازدارنده‌های ACE و مدرها، کمکی به آن‌ها نمی‌کنند. این داروها، افرادی که ضربان قلب نامنظمی دارند، مثل مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی، را نیز درمان می‌کنند. دیگوکسین (لانوکسین) نمونه‌ای از این داروها است.
درمان اینوتروپیک
از درمان اینوتروپیک جهت تحریک یک قلب آسیب‌دیده یا ضعیف برای پمپاژ شدیدتر خون به سراسر بدن استفاده می‌شود. این نوع درمان به انقباضات نیرومندتر عضلات قلب کمک کرده و همچنین رگ‌های خونی منقبض شده را شل می‌کند تا خون بتواند راحت‌تر در رگ‌ها جریان پیدا کند. درمان اینتروپیک به ریتم ضربان قلب هم سرعت می‌دهد.
نیترات‌ها
نیترات‌ها، رگ‌های خونی را گشاد می‌کنند تا خون راحت‌تر از آن‌ها عبور کند. پزشکان، آن‌ها را برای درمان درد سینه (آنژین) و کاهش علائم نارسایی قلبی تجویز می‌کنند. نسیریتاید (ناترکور) و هیدرالازین (آپرسولین) نمونه‌هایی از نیترات‌ها هستند. بیمار، نیترات‌ها را به شکل یک تزریق درون وریدی، پماد، قرص‌های زیرزبانی با عملکرد سریع یا یک قرص معمولی دریافت می‌کند.
پتاسیم یا منیزیم
پتاسیم و منیزیم دو ماده معدنی هستند که در زمان افزایش ادرار ناشی از مصرف داروهای مدر به شدت از دست می‌روند. کمبود میزان این دو ماده در بدن باعث غیرطبیعی شدن ریتم ضربان قلب می‌شود. برخی بیماران بنا به توصیه پزشک، آن‌ها را به صورت مکمل مصرف می‌کنند.
بازدارنده‌های پروپروتئین کانورتاز سابتیلین/ککسین نوع 9 (PCSK9)
این بازدارنده‌ها کلاس جدیدی از داروهای کاهش دهنده کلسترول هستند که از آن‌ها برای بیمارانی استفاده می‌شود که نمی‌توانند کلسترولشان را از طریق رژیم غذایی و مصرف استاتین‌ها کنترل کنند. این داروها، پروتئین PCSK9 که توانایی کبد در حذف کلسترول-DLD از خون را کاهش می‌دهد، متوقف می‌کنند. با این کار مقدار کلسترول-DLD مضر موجود در جریان خون تا حد زیادی پایین می‌آید.
داروهای گشاد کننده عروق
این داروها از طریق شل کردن رگ‌های خونی، که باعث جریان یافتن راحت‌تر خون در بدن می‌شود، نارسایی قلبی را درمان کرده و فشار خون بالا را کنترل می‌کنند. گشاد کننده‌های عروق برای بیمارانی تجویز می‌شوند که نمی‌توانند از بازدارنده‌های ACE استفاده کنند.
وارفارین
وارفارین یک دارویی است که به جلوگیری از تشکیل لخته در خون کمک می‌کند. این دارو برای افرادی که بدنشان به طور ناخواسته لخته‌های خونی تشکیل می‌دهد یا افرادی که عارضه‌ای دارند که باعث افزایش لخته‌های خونی می‌شود، تجویز می‌شود. وارفارین لخته‌های خونی را حل نمی‌کند، بلکه اجازه می‌دهد لخته‌های خونی به طور طبیعی حل شوند. وارفارین از تشکیل لخته‌های جدید جلوگیری می‌کند.
کاهش وزن برای سلامت قلب مفید است، اما داروهای استفاده شده برای کاهش وزن ممکن است تأثیر معکوسی در این زمینه داشته باشند. داروهای کاهش وزن با افزایش متابولیسم، می‌توانند باعث افزایش ضربان قلب و نامنظم شدن ضربان قلب شوند. برای میلیون‌ها نفر از افراد مبتلا به اضافه وزن شدید، مصرف یک قرص برای رسیدن به وزن سالم در کوتاه‌ترین زمان به نظر جذاب می‌رسد. اما عوارض قرص‌های لاغری می‌توانند باعث ایجاد تغییرات خطرناکی در ریتم ضربان قلب برخی از افراد شوند.
